Κορασίδος επιστροφή...

Επιστρέφω μητέρα.

Επιστρέφω πλέον
απ' το εξόριστο μονοπάτι που με σύρανε.
Το μονοπάτι που με ρίξανε λοιδορώντας
οι δαιμονισμένοι σκύλοι των εδράνων.

Κατρακύλησα χτυπώντας στο κεφάλι
μα την μνήμη μου δεν έχασα.
Επιστρέφω με το στάχυ, την δάδα,
με το κάλλος διατηρούμενο
και την ψυχή λουσμένη.

Την σάρκα μου δεν κατασπάραξαν,
ούτε και την δική σου.
Το πνεύμα δεν μου εξόντωσαν
μήτε και το δικό σου.
Μήτε το φως σου.

Επιστρέφω μήτηρ των πάντων.
Το βιός μας παίρνουμε πάλι πίσω!

Μην λυγίσεις, κρατήσου.
Κρατήσου στο κατάρτι σου
για να διασώσουμε πάλι την οικουμένη.

Επιστρέφω να ξανασπείρουμε την άνοιξη
αποτινάσσοντας τους ζυγούς,
με διάφανα αρχαία φορέματα.