Ήρθα σαν λύτρωση στην γη μοσχοβολιές σας φέρνω
και ό,τι για μήνες έμεινε, άβρεχτο, ξαναπλένω.
Ραντίζω κάμπους και πλαγιές, πεδιάδες και βουνά
ειμ' ένας βροχερός οιωνός για κάρπιμη χρονιά.
Ήρθα λιγάκι πιο νωρίς, φέτος και αναγγέλω
ό,τι μαζί με εσάς κι' εγώ, πονάω κι' υποφέρω.
Που κάποια μέρη το νερό, βαθιά δεν θα ποτίσει
καθώς τα αποκαΐδια της η στάχτη έχει αφήσει.
Όμως να ξέρεις άνθρωπε πως κάτω δεν το βάζω
στο υπογράφω ανοιχτά την ρότα δεν αλλάζω.
Τι κι' αν ο εχθρός μου έκαψε εκτάσεις δασικές
θα 'ρχομαι πάλι βροχερός, να πλένω τις πληγές.
Πάντα θα στέλνω την βροχή στο χώμα επισκέπτη
και μία φθινοπωρινή ευωδιά θα ψάχνει αποδέκτη.
Το ξέρω, θα 'βγουν αρκετοί, τρελοί ονειροπόλοι
και θα την ανασάνουν για... να γιάνουνε οι πόνοι.
Είμαι και θα' μαι πάντα εδώ, στον κύκλο του απείρου
στην ακατάλυτη ροή, στην μυρωδιά του μύρου.
Πρόθυμος μ' εύλογο νερό, για να σκορπώ ευφορία
τον δρόμο χάνω μα θα ρθω στην μέλλουσα ανομβρία.
