Πολύχρωμα στιχάκια πάνω στης καρδιάς
τις μαρμάρινες επιφάνειες,
να θυμίζουν την γέννηση του ανθού μας.
Αυτά για την ολιγόμηνη καρποφορία
ήταν τα επιούσια που συντήρησαν
την άνοιξη στα μάτια μας.
Ύστερα, ήρθε ο θερισμός!
Μα ας φυλάμε βαθύτερα
στο σημείο του πέτου
ως ενθύμηση μιας παραμυθένιας
κατηφόρας, την γεύση
των ρόδινων επιφανειών.
Ας γελάμε σε αυτό λέγοντάς το
κι ας πέσαμε στις νάρκες
των εντάσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου