Είναι της μόδας φίλε μου
στις εποχές ετούτες
σε στάνες να σε εντάσσουνε
κι' άλλες τέτοιες αρλούμπες.
Ο,τι κι αν πεις κι ας εισ' ευθύς
σε βάζουν σ' ένα κάδρο
''πω πω μ' όσα μου σούρανε
τι να πρωτοπρολάβω;''
Φασίστα ο ένας απ' την μια
να σκούζει ο πικραμένος
Κομμούνι ο άλλος ο γκασμάς
ο κομματοταγμένος.
Και μ' όλα όσα προσάπτουνε
λούζονται με τα ίδια
μα για να λένε, να 'χουνε
βρίσκουν κι' αποκαϊδια.
Κι αν όντως είσαι ελεύθερος
από όλα τα μαντριά τους
κομματικά, θρησκευτικά
κι ανόητα πρότυπά τους
Τότε σου λεν το ποίημα τους
το φάλτσο, το γελοίο
''Καλά εσύ είσαι αντίχριστος,
αναρχικό στοιχείο''.
Και λες εδώ καλά κρατεί
δεν λιώνει η καραμέλα
εξ ου κι ο τίτλος σήμερα
''Ωδή εις την ταμπέλα''.
Αρρώστια ειν της εποχής
κι οι εξουσίες γελάνε
αφού πάνω στα χάλια μας
πίνουνε και τα σπάνε.
Κι' όταν θα έρθει η στιγμή
προς το ''ταμείο'' να πάμε
εμείς ξανά θα εκλέξουμε
αυτούς που μας... πηδάνε.
Το διαίρει και βασίλευε
πάλι να ξαναπαίξουν
τρέχα αδελφέ και γύρευε
τα σπίτια θα μας κλέψουν.
Κατάλαβες τι θέλουνε
και σε τραβούν στο τάγμα;
Να 'μαστε σε διχόνοια
μόνιμο, Ελλήνων δράμα.
Ξεκόλλα και μας πήρανε
ζερβοδεξιοί φαλάγγι
γύρνα να τους... λιανίσουμε
ωρέ Καραϊσκάκη.
Κι εσύ γείτονα που 'κλεισες
σε με το παραθύρι
έλα να πιούμε λεύτερο
και ξάστερο ποτήρι.
Πέτα την πινακίδα σου
στης λήθης το πηγάδι
μ' αυτή σ' άγουν, σε φέρουνε,
σε μπάζουν στο κοπάδι.
Μα ευθύνεσαι εσύ γι' αυτό
κι' εγώ και ο καθένας
που αφήσαμε τον τόπο μας
να ελέγχει ο ''κανένας''.
Και σε ταμπέλες μπήκαμε
ταυτιστήκαμε λάθος
την προσοχή μας πήρανε
απ' το καμένο δάσος.
Πολλοί επικεντρωθήκαμε
σε πράγματα ανούσια
ευθύνες όλοι έχουμε
και δυστυχώς εκούσια.
Μα ήρθε η ώρα κι η στιγμή
να ενώσουμε τα χέρια
αλλιώς μας βλέπω σύντομα
ξανά εις τα μαχαίρια.
