Από καιρό γύριζε (και συνεχίζει να γυρίζει) μέσα στο μυαλό μου, μια κάπως ''επικίνδυνη'' αντίληψη όσον αφορά το τι μέλει γενέσθαι με τον πλανήτη Γη! Χθες μια αγαπημένη μου φίλη, μου έδωσε και την αφορμή ώστε να καταγραφεί το παρών άρθρο. Ανησυχούσα και ανησυχώ αρκετά με το που βαδίζει όλη αυτή η κόντρα του ανθρώπου με τα υπόλοιπα γήινα όντα, αλλά και συνολικά με τον ίδιο τον πλανήτη! Όχι πως ο ίδιος είμαι Άγιος, αλλά προσπαθώ να κάνω βήματα όσο μπορώ, ώστε να αντιλαμβάνομαι περισσότερο τον όρο ενσυναίσθηση και να αυτοπροσδιορίζομαι μέσα στην κοινωνία. Έχω σταματήσει να κάνω το στομάχι μου ένα απέραντο νεκροταφείο δολοφονημένων ψυχών, εδώ και 8 χρόνια. Και ναι. Αισθάνομαι πως πλέον ζω. Ξεκινώντας, επιθυμώ να τονίσω ο,τι, το να σκέφτεται κάποιος πως ενδεχομένως μια πλανητική καταστροφή πλησιάζει αργά ή γρήγορα, είναι σαφέστατα κάτι το τρομακτικό. Το ''εγώ'' μας είναι τόσο διογκωμένο, που αρνείται να φανταστεί ο,τι θα λείπει από εδώ. Αρνείται να συνειδητοποιήσει πως δεν θα περνάει καλά, πως δεν θα τρώει καλά, πως δεν θα έχει ρούχα, σπίτια, χρήματα, αυτοκίνητα, gadget τελευταίας τεχνολογίας, αλλά και δυνατότητες να εκμεταλλεύεται το κάθε τι (που μαζί του με μια διαφορετική παιδεία, θα έπρεπε φυσιολογικά να εναρμονίζεται). Πίσω όμως από αυτά τα καλοθρεμμένα εγωιστικά μας τείχη, υπάρχουν άλλα, πιο ύπουλα και σκοτεινά συμφέροντα που μας χρησιμοποιούν, με ακόμα περισσότερα και απεριόριστα μεγάλα ''εγώ''. Εκείνες οι οικογένειες που ελέγχουν απόλυτα τον πλούτο πάνω στον πλανήτη, περισυλλέγοντας στα κεντρικά τους ταμεία, άπειρα του απείρου -μυθικά- ποσά. Είναι οι γνωστές οικογένειες που ελέγχουν τις τράπεζες και το πλαστικό χρήμα που κινείται ανά τον κόσμο, τον παγκόσμιο οργανισμό φαρμάκων, τον χρυσό, τα μεταλλεύματα, τις πλουτοπαραγωγικές και γεμάτες πετρέλαιο ζώνες. Είναι αυτές οι οικογένειες που ελέγχουν τα κολέγια και την κατευθυνόμενη γνώση, τον κώδικα διατροφής, τις θρησκείες, τα κανάλια, τα κόμματα, αλλά και οτιδήποτε έχει να κάνει με χειραγώγηση των μαζών, όπως για παράδειγμα τα μουσικά είδωλα, τα σωματεία ποδοσφαίρου και τους προωθημένους stars, όπου βάζουν τον όχλο σε έναν ανήθικο προγραμματισμό αγελοποίησης, απ' την γέννησή του κιόλας. Οι οικογένειες αυτές, δεν είναι άλλες από τις Ροθτσάιλντ, Ροκφέλερ, Σόρος, Κίσινγκερ και άλλες ακόμα που ίσως να μην μάθουμε και ποτέ. Αυτές δηλαδή που ελέγχουν την κεντρική παγκόσμια οικονομία και συναποτελούν μαζί με ακόμα μπόλικα πλούσια ονόματα, το δίκτυο της λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Έχοντας λοιπόν, τόσο μεγάλο χρηματικό απόθεμα, μπορούν να πληρώνουν οτιδήποτε τους εξυπηρετεί τα σχέδια και κατευθυνόμενα (κυρίως μέσω των μέσων), να διαμορφώνουν και την συνείδηση των μαζών. Όταν ο φόβος κάνει την είσοδό του στα σπίτια, τότε αυτομάτως οι πλανητάρχες γελούν από χαρά. Πριν όμως απ' τον φόβο στα σπίτια, υπάρχει ο φόβος της δια(σ)τροφής. Που το πάω; Μόνο του πάει. Το πάζλ που επέλεξα να κολλήσω τα κομμάτια του, μου εμφάνισε την παρούσα διατύπωση. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι απαραίτητα ορθή. Ίσως να είναι και λανθασμένη. Ο τρόμος, ο πόνος, το αίμα και οι κραυγές τρις εκατομμυρίων αθώων ζώων που σφαγιάζονται εβδομαδιαία για το στομάχι του ανθρώπου, είναι εκείνο το στοιχείο που εμμονικά οι παγκόσμιοι δικτάκτορες χρησιμοποιούν για να κρατούν τον νου των πολιτών ανενεργό. Αναλυτικά. Όλες οι τοξίνες των ζώων, η βία που υπέστησαν, οι εκκρίσεις τους, διαπερνούν μέσα στο σώμα του ανθρώπου. Άρα, πως αυτός ο κόσμος να ζήσει εν ειρήνη, όταν δεν σέβεται την ειρήνη; Πως, όταν κολυμπάμε παγκοσμίως σε τόνους αίματος ανυπεράσπιστων πλασμάτων δολοφονώντας την ελευθερία τους, να υπάρξει ελευθερία; Πως να μην υπάρχει η βία, ο πόνος, οι αρρώστιες, όταν όλα αυτά, καθορίζουν την ψυχή και τα κύτταρα του ανθρώπου μέσα από αυτό που τρώει; Διότι η τροφή, είναι ενέργεια. Η ανθρώπινη ανατομία, καθορίζεται από συγκεκριμένες ισορροπίες. Αν θρέφεσαι με θάνατο και πτώματα, τι λοιπόν θα βιώνεις γύρω σου; Πως θα ζεις χωρίς πόνους, αφού αυτό που φτάνει στο στομάχι σου, έχει πονέσει; Πως θα ζεις χωρίς φάρμακα, αφού όλα αυτά που γεύεσαι έχουν ποτιστεί με αυτά; Και σίγουρα όλος αυτός ο παρανοΐσμός, ευνοεί τις εκάστοτε παγκόσμιες εξουσίες, οι οποίες επιζητούν τον πολίτη στα τάρταρα του πνεύματός του και διόλου συμπονετικό. Εξαίρεση πάντα, κάποιες ιερές μειονότητες, όπου αγωνίζονται για τα δικαιώματα των ψυχών αυτών. Ποτέ δεν θα δεις να σου μιλάνε και πουθενά, για τις σφαγές, για τα κολαστήρια των αθώων ψυχών, για τα τύπου Νταχάου βασανιστήρια και τις βάναυσες πρακτικές τους απέναντι στα όντα που μαζί τους μοιραζόμαστε τον πλανήτη. Ποτέ δεν θα σου πουν, τι υπέστη το ακριβό σου φόρεμα ή το μπουφάν, προτού κοσμήσει τις βιτρίνες και προτού φορεθεί από εσένα. Το έγκλημα είναι απέραντο και επιφέρει απίστευτη ζημιά στον πλανήτη. Εκατομμύρια τόνοι νερού και γης, ξοδεύονται για να τραφούν τα οικόσιτα ζώα που αγοράζουμε απ' τα σούπερ μάρκετ, τα οποία με ημερομηνία λήξης καταλήγουν στα σφαγεία και περνούν έναν Γολγοθά βασανιστηρίων, απ' τον μέγιστο εξουσιαστή που αποφάσισε για τον θάνατό τους. Τον άνθρωπο! Τόνοι αποβλήτων μολύνουν τις θάλασσες, διοχετεύοντας σε αυτές είτε την αχρείαστη και βλαβερή ύλη τους (πλοία,αλιευτικά,εργοστάσια), είτε φαρμακοπαγίδες για τα ψάρια, που κι' αυτά καταλήγουν στο στομάχι του ανθρώπου. Η φαλαινοθηρία συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς. Η δελφινοθηρία επίσης (στην Κίνα). Η δολοφονία των θαλάσσιων όντων, είναι ίδια με εκείνη των όντων της στεριάς. Ίδιος ο πόνος. Ίδιες οι κραυγές. Ίδια και βάρβαρη η διαδικασία. Αλλά στην υπηρεσία του κέρδους, κανένας μα κανένας δεν εκστομίζει την πραγματικότητα. Σιωπή! Υπάρχει ''μεροκάματο'' όπως προείπαμε. Πως να ισορροπήσει λοιπόν αυτός ο πλανήτης; Πως να μην αμυνθεί, απέναντι στο επικινδυνότερο κτήνος που τον κατοικεί; Ο άνθρωπος, έχει εφεύρει τις πιο καταστροφικές πρακτικές, εκμεταλλευόμενος τα ζώα και την φύση. Από αυτά πλουτίζει, από αυτά ενδύεται, πάνω σε αυτά πειραματίζεται, μη συμπεριλαμβανομένων όμως και την δική τους καρδιά. Την δική τους ζωούλα. Την δίψα τους για παιχνίδι. Ο άνθρωπος μαθαίνει να κοιτάζει όσα εκείνον τον ευνοούν, αλλά ποτέ δεν κοιτάζει όσα πραγματικά έχει γύρω του. Ένας πόλεμος, δεν ξεκινάει ποτέ με την έναρξή του. Ο πόλεμος είναι δημιούργημα εν καιρώ ευμάρειας και ειρήνης. Κάπου εκεί χρειάζεται να ανατρέξουμε, ώστε να βρούμε τις αιτίες, που φθάσαμε τον πλανήτη Γη σε ώρα μηδέν. Πια κοινωνία όμως μας τα δίδαξε αυτά; Πια θρησκεία; Πιο κόμμα; Πια ομάδα; Πια εκπαίδευση (αφού μας εκ-παιδεύει, μας αφαιρεί δηλαδή την παιδεία). Σίγουρα η παίδευση που είναι αναγκαία -από την γέννησή μας κιόλας- χρειάζεται μια ανώτατη κλίμακα διαλλεκτικής. Μια άλλη, πιο στενή σχέση ανθρώπου-φύσης, που όμως κάποια χρηματοδοτούμενα ανθρωπίδια ντετερμινιστικών αντιλήψεων, δεν μεταφέρουν. Ο άνθρωπος αυτή την στιγμή, είναι ένα αντικείμενο παραγωγής και κατανάλωσης, έρμαιο στον βωμό του συμφέροντος των ''μεγάλων του κόσμου''. Είναι ένα ον θρησκαγωγούμενο, άκρως χειραγωγούμενο που μεγαλώνει για να ακολουθεί, να υπηρετεί και όχι να δημιουργεί, να συνεργάζεται και να συνθέτει. Ένα ον, που κάθε ομάδα, κόμμα, ή οποιαδήποτε μορφή μαντρώματος, τον εκτροχιάζει από τον φυσικό του δρόμο και τον μπάζει σε μια κοινωνική λειτουργία. Σε εκείνον τον κοινωνικό δρόμο, όπου όλοι λειτουργούν μαζικά και ιδιότυπα. Έξω απ' τον αληθινό έρωτα, απ' την επαφή με το θείο (βόλτα στην φύση), μονίμως αγχωμένο και συγχυσμένο, ώστε να μην έχει χρόνο να λειτουργήσει και να σκεφτεί. Κι' όταν ο άνθρωπος δεν σκέφτεται, δεν δημιουργεί. Επομένως δεν ζει. Όσο περισσότερο απών απ' την μητέρα Γαία, τόσο περισσότερο παρών στην ολοκλήρωση των σχεδίων, ενός νέου κόσμου, δίχως ηθικές, φραγμούς, σεβασμό, κατανόηση, αλληλεγγύη. Τα κοσμικά εξουσιαστικά συστήματα, επί αιώνες προσπαθούν να αμβλώσουν την νέα δομή του πλανήτη. Του πλανήτη που πλέον έχει φτάσει στα όριά του και το μόνο που του μένει (όπως αυτό συνέβαινε πάντοτε ιστορικά), είναι να αναδιαμορφωθεί. Τα πάντα άλλωστε στην φύση, είναι μεταβλητά. Οι επιστημονικές και καθαρές απόψεις (που δεν χρηματοδοτούνται και γι' αυτό αποκλείονται απ' τα μέσα), υποστηρίζουν πως η Γαία μέχρι πριν κάποια χρόνια, έβρισκε τον τρόπο να αυτοθεραπεύεται. Αλλά αυτή την στιγμή, ασθενεί και εκπέμπει SOS. Ποιος όμως τους ακούει; Αυτό που εμείς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, είναι πως ο άνθρωπος, δεν θα υπάρχει αέναα σε τούτη την κάπως πιο αυτόνομη μορφή του. Και το πιο λυπηρό είναι πως διαπράττουμε πάνω στους καθρέπτες μας, τα πιο φρικαλέα εγκλήματα. Με αποτέλεσμα λίγο λίγο, να αφανιζόμαστε. Για μια ζωή όμως με καλοπέραση, πολλά χρήματα, πλαστές ανάγκες και υλικά αγαθά, φτάνουμε σε σημεία να μην ενδιαφερόμαστε πλέον για τίποτα πέραν της βολής μας. Νομίζουμε ή μάθαμε, πως η ζωή είναι μονάχα τα χρήματα, το αρεστό προς την κοινωνία προφίλ, οι πολλές γυναίκες, τα ποτά, τα high class ταξίδια, αδιαφορώντας για τον πόνο που σκορπίζεται γύρω μας, πάνω στα ζώα. Αδιαφορώντας για τον πολιτισμό, την πραγματική ζωή, τα λουλούδια, τα δέντρα, το νερό, τον καθαρό ουρανό, το φαγητό απ' την προσφορά της μητέρας Γαίας, το διάβασμα, την αγνή και αληθινή μουσική που μαχαιρώνει την καθεστηκυία. Όλα αυτά τέλος πάντων, που βήμα βήμα μπορούν να μας οδηγήσουν στην όμορφη και χαρούμενη ζωή, η οποία θα εναντιώνεται (όσο δύναται) στην ολικά καπιταλιστική εγκαθίδρυση των Σιωνιστών. Μια εγκαθίδρυση, που σχεδιαζόταν χρόνια πριν και για την δική της αποφυγή αναταραχών, χρησιμοποιούσε και χρησιμοποιεί τους Εβραίους, φορτώνοντάς τους όλα τα εγκλήματα και τις μεθοδικές κομπίνες σε βάρος της ανθρωπότητας. Οι καταστάσεις, δεν είναι απλές. Το ''υπόγειο'' τέρας που κατατρώει την ανθρωπότητα και σε ευρεία κλίμακα την φύση, είναι πολυπρόσωπο. Ανάβει τεράστιες σε εκτάσεις πυρκαγιές, δημιουργεί πολέμους, δολοφονεί, απορροφάει πλούτο, αλλάζει την κλιματική σταθερά, χωρίς να το ενδιαφέρει τίποτα. Και πολεμάει με μένος, να σβήσει απ' τον χάρτη της ανθρωπότητας, όλους τους προχριστιανικούς πολιτισμούς, που συμβίωναν με την Γαία και μετέδιδαν παιδεία, φιλοσοφία, αγάπη και αρμονία. Λέγεται πως, κομβικό σημείο έπαιξε η καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Τότε που δολοφονήθηκε η Αλεξανδρινή φιλόσοφος Υπατία, η οποία επιτελούσε ρόλο φύλαξης σε αυτόν τον χώρο γνώσης. Όταν την διαμέλισαν, πήραν απ' την βιβλιοθήκη όλη την γνώση των αρχαίων Ελλήνων και άλλων σοφών πολιτισμών και την έκρυψαν στα άδυτα υπόγεια του Βατικανού (όπου και φυλάσσεται από επίλεκτες στρατιωτικές δυνάμεις). Γιατί άραγε; Όπως καταλαβαίνουμε, ερωτηματικά γεννιούνται σε αφθονία. Ζήτημα είναι τι ο καθένας μας κάνει για να αλλάξει τον εαυτό του. Πόσο ο καθένας έχει τον χρόνο και την διάθεση, να καταλάβει πραγματικά, πως αυτό που συντελείται στον πλανήτη (με την δική μας συγκατάθεση), έχει φτάσει στο πλέον οριακό σημείο ή και το έχει ξεπεράσει. Η μόρφωση είναι αποκλειστική υπόθεση του καθενός και όχι αποκλειστικά θέμα χαρτιών, όμως χρειάζεται και θέληση. Ίσως σήμερα εσύ, μπορεί να ενεργοποιηθείς. Μετέπειτα ένας άνθρωπος που συναναστρέφεσαι. Αργότερα 2, 5, 10 άτομα γύρω σου. Το μόνο βέβαιο, είναι πως κανένας δεν μπορεί να διοχετεύσει πληροφορίες στον προγραμματισμένο σου νου, αν μόνος σου δεν πάρεις την απόφαση να αναζητήσεις και να σκαλίσεις, λίγο πιο πέρα από εκείνα που σου καλούπωσαν στο κεφάλι. Και για να γκρεμίσεις το οικοδόμημα αυτό, χρειάζεται να χτυπήσεις στις βάσεις. Στα θεμέλια. Όμως, χρειάζεται στην θέση του γκρεμισμένου οικοδομήματος, να χτιστεί ένα νέο που θα στεγάζει το όνειρο. Ο επαναπροσδιορισμός και ο επαναπρογραμματισμός, είναι τώρα πιο αναγκαίος από ποτέ. Δεν ξέρουμε αν ο πλανήτης αντέχει στην παρούσα του κατάσταση κι' άλλον πόνο. Κι' άλλη επέμβαση. Αν νομίζεις κι' εσύ πως ήρθε η στιγμή να κάνουμε κάτι προς το καλό, ξεκίνα από εσένα. Και φυσικά, δεν το αναφέρω ως δασκαλίκι, αλλά ως ένας απλός και καθημερινός πολίτης που δεν μένει στάσιμος σε αυτά που του σφήνωσαν στο κεφάλι. Αφού όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος ''τα πάντα ρει'', ε ας προσπαθήσουμε να μπούμε στην μεταβλητότητα της ζωής. Ας αλλάξουμε με μέντορα την μέγιστη δασκάλα και μητέρα μας, την Γαία, παρατηρώντας την. Σίγουρα για τον πλανήτη μας, η ώρα είναι στο μηδέν και όλο μετράει αντίστροφα. Κι' αν το παλέψουμε, ίσως και να ηττηθούμε. Αν όμως δεν το παλέψουμε καθόλου, ήδη είμαστε χαμένοι. Ο καθένας μας ας κάνει το καλύτερο που μπορεί. Γιατί πολλοί από εμάς, είτε έχουν, είτε επιθυμούν να φέρουν στον κόσμο παιδιά. Τι θα τους αφήσουμε ώστε να πορευτούν;
