βρίσκει μια ρωγμούλα
για να διαπεράσει
και να φωτίσει τα εν τόπια.
Κι' αυτό το εκλάβαμε υπέρ μας
Ώστε να καυχιόμαστε εμείς
για το λίκνο του πολιτισμού
που κρατάμε μετά βίας κλειστό.
Για να αντρεύουμε εμείς
σε σύλλαλες επ-αναπαύσεις!
Κι' όμως εκείνος εκεί.
Παίζοντας μέχρι και την τελευταία
των πιθανοτήτων
εισέρχεται μεταναστεύοντας
με μύρια παράπονα,
πεισματικά επίμονος.
Σε λίγο πάλι θα ξανανατείλει
μα θα 'ναι ακατονόητο να κατανοήσουμε
όσα η σιωπή του ερμηνεύει.
