'' Αθαναία '' ...

Δεν σε γνωρίζω πια.


Μου βγήκες στο κλαρί, φθηνή και άφωτη!
Θωρούσα γύρω σου να βρω λίγη λιακάδα,
να υψώσω στους διαδρόμους σου εμβατήρια.
Έψαχνα τα πουλιά (μ' αποδημήσαν)....

Δεν σε γνωρίζω πια!

Ψάχνω κάτι ώστε να συμμερίζομαι τα μινόρε σου.
Τίποτα δεν βρήκα.
Επέμενες τόσο που με σφίγγει η θηλιά σου.
Γι' αυτό πιάνω με τα χέρια μου το κομπόδεμα
κι' απεγνωσμένα αναζητώ μιαν εστία με φωσάκι.

Να' ναι γλυκός ο πόνος της κοπής.
Φιλεύσπλαχνος θα πεις;
Δεν ξέρω.
Μα δεν θα λεπίδιαζα τα χέρια σου ποτέ,
όπως εσύ, τα φτερά των παιδιών σου.

///////////

Απ' την συλλογή ποιημάτων,
''Το εκατόφυλλο των ονείρων'' .