''Αφοπλισμός''...

Μικροί γλυκοί κουρσάροι της ζωής

στο ανέφικτο του αυτονόητου.

Ντύνονται λάμψη

επί προσώπου 

οδεύοντας να ορθώσουν 

τους σκυμμένους.

Γλυκιά επαναστατημένη όψη

εξέγερση αποζητά

μα εξόριστη διαμένει.

Μια αγκαλιά αγκαθωτή 

ούτε μιλιά δεν βγάνει

και μπήζει ολόβαθα το μαχαίρι.

Σαν να μην δόθηκε ποτέ,

σαν να μην άντλησε

ούτε στάλα δροσιάς

απ' τα απανθίσματα!

Τώρα πια βέβαιος ζυγίζω,

την καθαροσύνη των κουρσάρων,

απ' την λερή των δειλιασμένων όψη.

Άλλοι τα όπλα κρατούν ειρηνικά 

κι άλλοι επικίνδυνοι "ειρηνοποιοί" 

τους αφοπλίζουν!