Η κρίση (πρωτίστως) είναι πνευματική,ηθική και αισθητική...

Άραγε σήμερα μετά απο μια επταετία μνημονίων, δισβάσταχτων φόρων,μέτρων και ταπείνωσης, γύρισες ποτέ να ορίσεις την πραγματική κατιούσα αιτία της όλης κατάστασης; Γύρισες ποτέ στον καθρέφτη να κοιτάξεις τον φταίχτη, να τον κατονομάσεις ή μήπως σε τρομάζει αυτό; Το πιο εύκολο, το πιο βολικό στις υπάρχουσες συνθήκες, είναι να κατηγορείς πάντα τους άλλους...Όχι μόνον εσύ, αλλά κι' εγώ...Και όλοι! Βάζουμε μια μάσκα κριτή και αρχίζουμε να γινόμεθα ''δημογέροντες'', ξεκινώντας να βρίζουμε τους πολιτικάντηδες, ξεχνώντας όμως πως ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι τους δώσαμε το σφυρί και τα καρφιά...ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι τους αφήσαμε να δρουν ελεύθερα...ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι, λουφάξαμε σε γωνίτσες και είπαμε: ''Δεν βαριέσαι, καλά να είμαστε να αγωνιζόμαστε,να' χουμε να πληρώνουμε, τι να κάνουμε;''...Μα αυτό δεν είναι αγώνας...Αυτό είναι δουλεία (προσοχή στον τόνο)...Αυτό είναι μια διαδικασία, η οποία μας στερεί το δικαίωμα στην δημιουργία, στην αλλαγή, στην φαντασία και στο όραμα...Και επαναλαμβάνω, ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι τον συντηρούμε όλον αυτόν τον χυδαίο και καθημερινό θίασο... Αφήσαμε τα ουσιώδη και όμορφα πράγματα της ζωής, να αραχνιάζουν...Αφήσαμε το φως και πήξαμε στα μαυροσκόταδα...Λοιπόν; Πια είναι η κρίση; Η οικονομική; Μήπως είναι η ηθική και πνευματική πρωτίστως; Χάσαμε την αισθητική μας, τον πολιτισμό και την παιδεία μας...Έξω στους δρόμους δεν λέμε πια ούτε καλημέρα, είμεθα θαρρώ, ένα βήμα πρίν αρχίσουμε να πλακωνόμαστε μεταξύ μας! Βλέπουμε αδέσποτα και αδιαφορούμε (εδώ πάντως το ζήτημα είναι πιο βαθύ και αφορά ΟΛΑ τα ζωάκια),συνανθρώπους απο κάθε γωνιά της γης, να μην έχουν μια μπουκιά ψωμί και αλλάζουμε πορεία. Συναντάμε μικρά παιδιά να παίζουν και να επαναστατούν χαμογελώντας, μα εμείς έχουμε κατά νου, πως θα αφοπλίσουμε τον όμορφο και γλυκό ειρηνικό τους εαυτό (με την αδιαφορία μας)...Ζητάμε την ''λογική'' και την χαράζουμε σαν λεπίδα μέσα στον αυθορμητισμό τους...ΓΙΑΤΊ ;; Γύρω μας έχουμε τον υπαρκτό και ορατό θεό (φύση) και δεν ζυγώνουμε κοντά της...Αποφεύγουμε την σύνδεση μαζί της! Βλέπεις θα περάσουμε στην δακτυλοδεικτούμενη πλευρά, αν κάποιος μας δει απομονωμένους σε εκείνην...Μα έλα που σε εκείνην, ακούς τις πιο ηχηρές αλήθειες! Βιώνοντας απομόνωση απ' τις οχλοβοές και τους μαζικούς παραλογισμούς, ανακαλύπτεις την πιο όμορφη παρέα! Τα δέντρα, το χώμα, τα πετούμενα, τον ήχο της θάλασσας, την ηρεμία και την γαλήνη...Ποιός τα θεωρεί αυτά κατώτερα και ασήμαντα;; Ασήμαντα είναι τα ιδιότυπα...Τα υλικά αγαθά...Οι καφετέριες, τα ''θεάματα'' και οι ''άρτοι'' (όπιον των λαών)...Και επειδή τα μη υλικά τραντάζουν εκκωφαντικά, φοβόμαστε να τα πλησιάσουμε...Συμβιβαζόμαστε και προσπαθούμε τάχα, να γεμίσουμε τα κενά μας, με όλες τις ηλιθιότητες που το σύστημα μας πουλάει ως αξίες! Τώρα δες πως τα χρόνια μας, ροκανίζονται με κάθε ύπουλο τρόπο απ' τις εξουσίες! Κι' εμείς; Μόκο...Τσιμουδιά, διότι ''οι άλλοι θα μας καταδείξουν''...Γίναμε συνένοχοι στα εγκλήματα (μικρά και μεγάλα) επειδή σιωπήσαμε και δεν πράξαμε το δίκαιο...Που πάμε άραγε με αυτήν την νοοτροπία, σε ρωτάω; Μας ρωτάω...Με ρωτάω (κυρίως)...Μόνο να κλαψουρίζουμε πως για όλα φταίνε οι άλλοι γνωρίζουμε καλά...Πρωταθλητές είμαστε σε δαύτο...Φοβόμαστε, κατάλαβες; Φοβόμαστε τον έρωτα, την αληθινή φιλία, την αγάπη, την τρυφερότητα, τα όμορφα και αγνά συναισθήματα...Ξέρεις γιατί; Γιατί αυτά είναι πλαίσια της πνευματικής, ηθικής και αισθητικής ανόδου του εαυτού μας που πετάξαμε στα κάτεργα...Τον χειρότερο εαυτό μας επιλέξαμε να βάλουμε στο προσκήνιο, την χειρότερη πτυχή του...Την πτυχή της πλήρους αγνωσίας, την πτυχή που προσαρμόζεται με εκείνα που κάνουν και οι υπόλοιποι...Με εκείνα που βαδίζει και η υπόλοιπη μάζα...Αυτά χρειάζεται να συντρίψουμε, αυτά να στείλουμε στον διάολο και να μην τα γυρέψουμε πίσω ποτέ...Το πάν σε τούτο το δώρο, εν ονόματι ΖΩΗ, είναι να ανοίγουμε τα μάτια μας και να βλέπουμε πέραν των όσων μας δίδαξαν...Πέραν των όσων μας καλούπωσαν...Να κάνουμε μια αλλαγή, να κοιτάξουμε ότι υπάρχει γύρω μας και για ποιόν λόγο υπάρχει! Να βρούμε το συστατικό που θα διασπείρει την μόρφωση, τον πολιτισμό, την παιδεία μας, το φως μας...Να μεταδώσουμε την αναγκαιότητα μιας πιο δίκαιης κοινωνίας, ξεκινώντας απο μικρές κοινότητες και δομές...Ας το κάνουμε όμως ΤΩΡΑ και όχι ΑΥΡΙΟ...Το αύριο είναι μια παγίδα, όπως και το χθες...ΤΩΡΑ ζούμε, ΤΩΡΑ υπάρχουμε, ΤΩΡΑ υφίσταται η πραγματική διάσταση χρόνου...ΣΗΜΕΡΑ ας έρθουμε πιο κοντά ως άνθρωποι, ας μιλήσουμε, ας ενωθούμε απέναντι στο σύστημα που ταχύτατα διογκώνεται και μεταλλάσσεται με βίαιους και αδίστακτους ρυθμούς, έχοντας εμάς τους ιδίους ως συνένοχους...Το ''καλύτερο αύριο'', μόνο την εκάστοτε εξουσία ευνοεί και εμάς μας θανατώνει αργά...Ας επιζητήσουμε λοιπόν, έναν όμορφο και πιο αγνό κόσμο, όπου φύση, ζώα και άνθρωπος, θα είναι ΕΝΑ και ΕΝΩΜΕΝΑ, όχι διασπασμένα (όπως το καπιταλιστικό μοντέλο θέλει και το έχει επιτύχει). Αν σήμερα, σταματήσεις να πετάς κάτω στον δρόμο το κουτάκι με την μπύρα που έπινες και το αφήσεις στον κάδο , σταματήσεις σε ένα στενό να βοηθήσεις ένα ζωάκι ή έναν ηλικιωμένο άνθρωπο που σε έχει ανάγκη, αν σήμερα αντλήσεις ομορφιές απο την φύση, τα παιδιά, τις μουσικές του κόσμου, έχεις ήδη κάνει ένα βήμα!! Συνέχισε!! Κι' άλλο...Περπάτα και αυτοβελτιώσου... Ακούς κι' εσύ εαυτέ μου; Σε εσένα τα λέω! Και στον δίπλα και στον παραδίπλα και στον κάτοικο μιάς άλλης πόλης ή νησιού...Ό,τι δεν σου αρέσει, ο,τι σε ενοχλεί, το αλλάζεις και δεν μεμψιμοιρείς απο πάνω του! Να σκορπίσουμε την αλληλεγγύη και την αγάπη...Να αγωνιστούμε (αυτό ναι, είναι αγώνας) ενάντια στην σκληρή καθημερινότητα της εποχής...Αρκεί όμως να θέλουμε...Αρκεί αυτό που σκεφτόμαστε, να περνάει και στο πρακτικό πεδίο, όχι να μένει αιωρούμενο...Άκουσε κάτι...Η κρίση αυτή, είναι τραπεζική και εμείς ως δούλοι, απλά γεμίζουμε και πάλι το χρηματιστικό της ταμείο...Ανακεφαλαιώνουμε το τραπεζικό ιμπεριαλιστικό μοντέλο...25-30 οικογένειες της ελίτ, κινούν τα νήματα και μας τοποθέτησαν σε μαντριά, ώστε να μας ελέγχουν (κυρίως με πόλεμο στις συνειδήσεις μας)...Ποτέ αυτοί οι αλήτες δεν θα ενδιαφερθούν να αλλάξουν την ροή του πλανήτη πρός το καλό...Άσε τις δηλώσεις των σπουδασμένων της πιονιών...Μην σε γελούνε οι ''ξύλινες'' γλώσσες! ΜΟΝΟΝ ΕΣΥ και ΜΟΝΟΝ ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ξεχωριστά, θα αλλάξει τις καταστάσεις...ΚΥΡΙΟ όμως βήμα, είναι να αλλάξουμε τους εαυτούς μας..Να αυτοβελτιωθούμε οι ίδιοι ως φυσικά πρόσωπα και να μεταφέρουμε αυτό γύρω μας! Ας γίνουμε μια σπίθα, στην φωτιά της ελευθερίας και της αγάπης...Σπίθα με την σπίθα, θα φουντώνει η φλόγα και όχι για να κάψει τα πάντα...Αλλά για να κάψει τα κακώς κείμενα (και δη βεβαίως τα προσωπικά μας)...Ας ενωθούμε...ΣΗΜΕΡΑ! ΤΩΡΑ! Είναι αναγκαίο και επείγει!

Υγ: Μια αγαπημένη μου ποιήτρια (Αθ.Γιασ.), έγραψε προ ημερών:
''Άνθρωποι: Αιώνες ανερμήνευτοι στην βιβλιοθήκη του κόσμου.''

Σκέψου ......

Επιμέλεια κειμένου: Ανέντακτος (Χρήστος Φύτρος)