Ποτά, λουλούδια, τσιγάρα και καθάρισα,
στην νύχτα πάλι του άλλου κόσμου βγήκα.
Ένα Σάββατο ξενύχτι και σαλπάρισα,
μεσημέρι Κυριακής με ξαναβρήκα.
Νταβατζιλίκι, γυμναστήριο και πόζα,
δέκα-δέκα θηλυκά μέσα στ' αμάξι.
Γκάνγκστα,λεφτά,αλητεία -κι' αντίφαση η Ρόζα-,
φουρτουνιασμένο το μυαλό μα όλα ειν σε τάξη.
Ζωή ''χρυσή'' και κότα θε να 'ν' η λεγόμενη
clubs και σκυλάδικα μια λέξη εμβατήριο.
Άσε που μέσα στη βδομάδα την επόμενη,
έρχεται και το διαρκείας το εισιτήριο.
Τ' άλλο δεν στο' πα, βλέπεις πολλά τα νέα,
γράφτηκα μέλος κόμματος με μεροκάματο.
Κι' αν αποκτήσω και διάθεση ακμαία,
θα πάρω ορμόνες, θα βγω και νυχτοκάματο.
Θα κάνω γνωριμίες μ' επιχειρηματίες,
θα' χω καβάτζα προστασία και δέκα μπάτσους.
Διακίνηση ελεύθερη σε εγκληματίες
κι' αν λάχει ξύλο σ' άλλου χρώματος παλιάτσους.
Χορηγίες θα με βρίσκουν πάντα σύμφωνο,
των πολυεθνικών θα γίνω άριστο πιόνι.
Των SS θα' χω κρυμμένο όμως το σύμβολο,
για να πουλάω φούμαρα στον κυρ Αντώνη.
Συσσίτιο δωρεάν μόνο για ομόεθνους,
το δέλεαρ για να' χω ψήφο εμπιστοσύνης.
Όμως κρατώ και μια δουλίτσα σε αλλόεθνους,
απο το κέρδος τους μερίδιο να' χω ευθύνης.
Στο προσκέφαλό μου εικόνα του Φύρερ,
οι ντουλάπες μου γεμάτες απο άρβυλα.
Για προσευχή θα αναφωνώ ''Hi Hitler'',
ασπίδα μου έχω το πολιτικό προκάλυμμα.
Στάσου, δεν τέλειωσαν τα νέα, έχω κι' άλλο,
σε μια διαδήλωση ντύθηκα με στολή.
Χημικά, ασπίδα, κράνος, γκλοπ μεγάλο,
εδιέταξε το σύστημα καταστολή.
Θα πληρωθώ καλά εκεί, οπότε μόκο,
δεν λογαριάζω μήτε μάνα, μήτε αδέλφια.
Θα τους σαπίσω στο ξύλο με κάθε τρόπο,
κι' ύστερα θα' βγω στα μπ@ρδέλ@ μ' έξτρα κέφια.
Κι' είτε φυσάει νοτιάς, είτε φυσάει βοριάς,
θα είμαι οικονομικά ευκατάστατος.
Όλα αυτά στα πλαίσια αναγκαίας δουλειάς,
θα χτίζεται γύρω μου νόμος απαράβατος.
Γυναίκα θα' βρω και θα την έχω δούλα,
αφού ο ρόλος της αυτός θα' πρεπε να' ναι.
Θα' ναι καλή της εκκλησιάς χριστιανοπούλα,
κι' έτσι ήσυχος τα βράδια θα κοιμάμαι.
Παιδιά θα κάμουμε κι' αυτά θα διδαχθούνε,
όλα τα δόγματα της ακροδεξιάς.
Πως πάνω απ' όλα πρέπει να υπηρετούνε,
το κύμα αυτό των ηττημένων της σποράς.
Στάσου να δεις μετά απ' αυτά θαρρώ ανέβηκα,
στα σκαλοπάτια εκείνα της ιεραρχίας.
Απο το κόμμα προς τα πάνω επιλέχθηκα,
όνειρό μου και τ' άλλα της εξουσίας.
'' Έλληνας είμαι, χρόνια βαστώ ιστορία,
πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, έχω λύση.
Μα νοσταλγώ μια Ναζί κυριαρχία,
τι κι' αν τους πρόγονούς μου είχε δολοφονήσει;''
Του καπιταλισμού μεγάλο παρακλάδι,
λένε πως είμαι μα δεκάρα δεν τους δίνω.
Εγώ μονάχα ξέρω ο,τι εν Ελλάδι,
καπηλεύομαι, γλεντοκοπώ και πίνω.
Και με το όνειρο θα ζω που μου φυτεύουν,
κάτι εθνικοσοσιαλιστικά κεφάλαια.
Βια σ' όσους αντιφρονούντες θεριεύουν
και τ' αρχηγού μου, σηκώνουνε κεφάλια.
Κάπου εδώ όμως φίλε μου να κλείσω,
μην κάνει διάολος και μ' ακούσουνε του Κλάρα.
Τους τρέμω δαύτους τους αντάρτες -ας τ' ομολογήσω-,
μου ''επηδήξανε'' ολάκερη την φάρα.
Ώπα, για στάσου.. που 'ν' οι δικοί μου, μ' αφήσαν;
Λες να με πρόδωσαν ετούτη εδώ την ώρα;
Που' ναι οι συναγωνιστές μου;
- ΣΕ ΠΟΥΛΗΣΑΝ .... ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΡΕΞΕ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ
ΑΠΟ ΤΟΥ ΑΡΗ ΤΗΝ ΜΠΟΡΑ!
----------------
Ανέντακτος
Μια ωδή εις το δεκανίκι του συστήματος .
